Seyahat ‘Hayalindeki İşler’ Olan Üç Kişi, Onları Nasıl Puanladıklarını Açıklıyor

Bekleme masalarından bir bodrum katında yaşamaya kadar, üç seyahat ev sahibi CNBC’ye bulundukları yere nasıl geldiklerini anlatıyor.

İşte onların hikayeleri.

İş: Emmy ödüllü TV sunucusu “Samantha Brown’ın Sevilecek Yerleri“
Başlangıç: Komedi

“Syracuse Üniversitesi’ne müzikal tiyatro için gittim çünkü umutsuzca New York’a taşınmak ve tiyatrocu olmak istiyordum. Shakespeare yapmak ve Broadway’de olmak istedim.

Bu işe yaramadı. Sekiz yıl boyunca masalarda bekledim. Ama doğaçlamayı sevdim ve doğaçlama komedi grubunun bir parçasıydım. Bu yüzden iş için seçmelere devam ettim.

Bir yazar beni ev sahibi arayan bir prodüksiyon şirketine tavsiye etti. Ama seçmelerimin tamamen iyileştirilmesi gerekiyordu. Bu şekilde işi aldım.

Seyahat ev sahibi olduğunuzda, komut dosyası yoktur. Yine de sahneyi tanımlamak, bir hikayenin gidişatını ve nasıl sonlandırılacağını anlamak yine size kalmış. Ayrıca doğaçlama, altın kural asla hayır dememektir, her zaman evet – işleri devam ettirmek.

Sekiz yıldır New York’ta masa başında beklerken gerçekten alçakgönüllü olmaya başlıyorsunuz. [but] Bunlar bana en çılgın rüyalarımda bile asla sahip olamayacağımı düşündüğüm bir iş sağlayan araçlardı.”

İş: “Yaratıcısıkesinlikle hamur tatlısı” ve diğer YouTube kanalları (toplam: yaklaşık 8 milyon abone)
Başlangıç: Muhasebe ve düğün videografisi

“8 yaşındayken Çin’den ABD’ye taşındım. Ailem restoranlarda çalışmaya başladı ve sonunda kendi çok Amerikanlaştırılmış Çin restoranlarını kurdular. Bu yüzden sürekli General Tso’nun tavuk ve yengeç rangoon diyetiyle büyüdüm.

Geldiğim yerde çok fazla çeşitlilik yoktu ama 13 yaşımdayken ailemin beni Çin’e geri göndermesine yardımcı oldu. Çoğu insan ceza olarak cezasını çekti ve odalarına gönderildi – Çin’e iki kişilik gönderildim yıllar. İşte o zaman şöyleydim: Vay canına, çok şaşırtıcı – insanlar, tarih – daha fazlasını bilmek istiyorum.

Üniversiteden sonra New York’a gittim ve bir yıl Wall Street’te çalıştım. Sonra esnek olmak istediğim için düğün kameramanı oldum. Brooklyn’de kliması olmayan küçük bir bodrum katında yaşıyordum ve iyi bir haftada yaklaşık 400 dolar kazanıyordum.

Ama ilk defa Red Lobster ve Olive Garden olmayan bir şey yiyordum. Chinatown’da çeşitli etnik yemeklerin tadına baktım ve daha önce hiç önemli görmediğim mirasımı keşfetmeye başladım.

YouTube’da kendime yemek günlüğü olarak yemek videoları kaydetmeye başladım. Bir arkadaşımla, yiyecek içeriğinin asla bir şey ifade etmeyeceğine dair bir konuşma yaptığımı hatırlıyorum. İnternette bunu yapan kimse yoktu. 10 abonem falan vardı. Her nasılsa, hiç beklenmeyen bir şekilde bu hale geldi.

Büyürken asla çok fazla param olmadı – ya da yetişkinliğimin çoğu boyunca. Bu yüzden her zaman ucuz ama aynı zamanda gerçekten doyurucu ve lezzetli şeyler arıyordum. Ve şu anda dünya çapında yaptığım şey aşağı yukarı bu.”

İş: Televizyon sunucusu “Colleen Kelly ile Aile Seyahati”
Başlangıç: Satış

“Teksas Üniversitesi’ndeki yayın okuluna girmeye çalıştım. Okul size programa kabul edilmeniz için bir şans verdi. Hiçbir zaman bana kamera doğrultulmuş bir haber sunucusunda oturmamıştım. sefil bir şekilde başarısız oldum.

Birkaç yıl sonra mezun oldum ve satıştaki ilk işimi aldım, sonunda Chicago’ya taşındım ve ilaç endüstrisinde çalıştım. Para inanılmazdı ve bir şirket arabam vardı. Ama hayalimi yaşamıyordum ve bu beni gerçekten rahatsız etmeye başladı.

30’lu yaşlarımın başında evlendim ve sonunda evde oturan bir anne olmak için işimi bıraktım. Bir gün, iki küçük kızım okuldayken, belediye binamızın kablolu TV istasyonuna gittim ve bana nasıl kurgu yapacağımı öğretmek karşılığında köyümüzle ilgili yerel bir eğlence programına ev sahipliği yapıp yapamayacağımı sordum – “Access Hollywood” gibi bir şey. 50.000 nüfuslu ilçemiz için.

Başka teklifleri olmadığı için evet dediler. Kendimden emin davrandım, ama geldikleri kadar yeşildim. ne zaman söyleşi yapıp seslendirme okudum ama tecrübe ve bilgi kazanıyordum.

Başka bir anneye, hayalimin ulusal bir seyahat programına ev sahipliği yapmak olduğunu söyledim ve şaşırtıcı bir şekilde, benimle birlikte yapmayı kabul etti. Bir senaryo yazdık, birkaç dolara yerel bir kameraman bulduk ve pilotaj yaptık.

İki büyük şirketle görüştüm – ikisi de hayır dedi. Bir ağ bana kadınların seyahat programlarını izlemediğini söyledi, bu yüzden aile seyahati konsepti onlara çekici gelmedi. Daha sonra televizyon istasyonlarına binlerce e-posta gönderdim. Hiçbir şey işe yaramadı. Sonunda annem yerel PBS istasyonunu aramamı önerdi. Google’da programlama başkanını aradım, onu aradım (e-posta yok) ve bir toplantı yaptım.

Daha fazla toplantıdan sonra, PBS’nin ulusal olmak için iki şov seçtiğini ve “Colleen Kelly ile Aile Seyahati”nin bunlardan biri olduğunu öğrendik.

İlk sezonda 13 bölüm üreterek bir yıl uğraştık. Şimdi, gösteri 10 yıldan fazla bir süredir devam ediyor. Ve en iyi yanı, ailemi yanımda getirebiliyor olmam.

Uzun ve zorlu bir yolculuk oldu ama umarım bu hikaye başkalarına kendilerine inanmaları, karşı çıkanları görmezden gelmeleri ve hayallerinden asla vazgeçmemeleri için ilham verir.”

Editörün notu: Bu röportajlar uzunluk ve netlik için düzenlenmiştir.