Devlet Piyangoları Yoksul Topluluklardan Servet Aktarıyor, Soruşturma Bulunuyor

Son yirmi yılda, devlet piyangolarının boyutu neredeyse iki katına çıktı ve düşük gelirli ABD topluluklarından güçlü çok uluslu şirketlere milyarlarca dolarlık bir servet transferini sağladı.

Maryland Üniversitesi’ndeki Howard Araştırmacı Gazetecilik Merkezi tarafından ülke çapında yapılan devlet piyangoları araştırması, piyango perakendecilerinin neredeyse her eyalette düşük gelirli topluluklarda orantısız bir şekilde kümelendiğini buldu. Araştırmanın cep telefonu konum verilerinin analizi, bu mağazaları koruyan kişilerin aynı tür topluluklardan geldiğini gösteriyor.

Bir zamanlar nadir olan piyangolar şimdi beş ABD eyaleti dışında tümünde çalışıyor. La Fleur’un 2022 Dünya Piyango Almanak’ına göre, yıllık reklam harcamalarında yarım milyar doların üzerinde piyango bileti satışları 2005’ten bu yana 47 milyar dolardan 82 milyar dolara yükseldi. 10 eyalette, piyangolar kurumlar vergisinden daha fazla gelir sağlıyor.

Ancak soruşturma, ülke çapında piyangoların önemli bir vaadi – eğitimi desteklediklerini – tutmadığını buldu. Bunun yerine, piyangolar genellikle üniversite öğrencilerine ve biletlerin çoğunun satıldığı mahallelerden uzaktaki daha zengin okul bölgelerine orantısız bir şekilde fayda sağlayarak eşitsizlikleri artırır.

Eski bir Massachusetts genel müfettişi ve şimdi bir serbest piyasa düşünce kuruluşunun araştırma direktörü olan Gregory W. Sullivan, “Yoksul insanlar, yasa koyucuların iyi amaçlar olarak düşündükleri para toplama nedenine yönelik ikincil zararlardır… kamu güvenliği, yerel okullar” dedi. Boston’da.

Kayıplar: Yılda 29 milyar dolar

Milyarlarca dolarlık servet transferi, Ashley Standifer’in eyaletin en fakir mahallelerinden birinde bilet satın aldığı Warren, Michigan gibi yerlerde başlıyor.

Karlı bir Nisan gününde, Standifer, kazı kazan biletleri satın almak için “Beer Wine Lotto” reklamını yapan en büyük tabela olan bu Detroit banliyösündeki Korner Party Store’a uğradı.

Günde üç kez kazı kazan bileti alıyor. Dört yıl önce, 3 dolarlık bir biletle 1.000 dolar kazandı, ancak o zamandan beri büyük kazanmadı.

Standifer, “Tabii ki, paramı geri almayı bekliyorum,” dedi. “Ama yapmazsam… Yine de satın alacağım.”

Standifer’in harcamaları, piyango oyuncuları tarafından yıllık olarak harcanan 82 milyar doların küçük bir kısmı, devlet destekli kumarı 200.000’den fazla mağaza aracılığıyla doğrudan ABD mahallelerinin çoğuna getiren neredeyse ülke çapında bir sistemdeki ilk girdi.

Standifer – ve onun gibi milyonlarca oyuncu – harcadıkları her dolar için yaklaşık 35 sent kaybediyor.

Standifer, 45 dolar kaybettiğini kastederek, “Dün 130 dolar harcadım ve 85 dolar kazandım” dedi.

Bu kayıplar – ulusal olarak yılda 29 milyar dolar – piyangoların var olmasının nedeni budur. Kayıplar, hükümet programlarını finanse ediyor ve Kanadalı bir özel sermaye milyarderi ve bir Japon market holdingi de dahil olmak üzere diğerlerini zenginleştiriyor.

Oyuncuların küçük bir kısmı paranın çoğunu harcıyor

Popüler hayal gücünde, piyango, ikramiye büyüdüğünde bir Powerball biletine birkaç dolar harcayan insanlar tarafından finanse edilir. Bu gerçek değil.

Piyango satışlarının üçte ikisinden fazlası, fiyatları 1 ila 50 dolar arasında değişen anında kazı kazan biletlerinden oluşuyor. Bu harcamaların çoğundan bir grup oyuncu sorumludur.

Ulusal Kumar Etkisi Çalışma Komisyonu’na 1999 yılında yayınlanan bir rapor, piyango harcamalarının en üst %10’unun satışların üçte ikisini oluşturduğunu buldu. Çalışmanın bulduğuna göre en sık görülen oyuncular daha düşük gelire sahipti, liseyi terk etti ve orantısız olarak Siyahtı.

Liseden ayrılanlar, üniversite mezunlarından yılda dört kat daha fazla harcıyor. Siyah insanlar, ortalama olarak, Beyaz insanlardan yaklaşık beş kat daha fazla harcadı.

Massachusetts gibi bazı eyaletler, sık oyuncuların öneminin farkındadır. Piyango tarafından 2016 yılında yaptırılan bir araştırma, oyuncuların ilk %10’unun satışların yaklaşık %40’ını oluşturduğunu gösterdi. Bu gruptaki ortalama bir oyuncu, haftada yaklaşık 200 $ piyango harcaması bildirdi.

Howard Center tarafından 2014 yılında devlet tarafından yaptırılan bir araştırmaya göre, Güney Carolina’da, yılda 35.000 ABD Doları’nın altında bir hane geliri olan oyuncular, hane geliri 100.000 ila 150.000 ABD Doları arasında olan oyuncuların iki katından fazla harcama yaptı.

Güney Carolina, Jasper County’den bir inşaat işçisi olan ve her gün 40 dolar harcadığını tahmin eden 26 yaşındaki Cloyd White, “İnsanlar aşağı indiğinde muhtemelen 100 ila 400 dolar kazanmak için son 10 ya da 20 doları alıyorlar” dedi. “Bu bir kumar ve riskli, ama her şeyin Tanrı ile ilgili olduğunu hissediyorum.”

Aynı zamanda, eyaletlerin piyango bileti satabilecekleri konusunda yaptığı seçimlerle de ilgilidir.

Stop Predatory Gambling’in ulusal direktörü Les Bernal, “Bu kadar çok piyango satış noktasının Amerika Birleşik Devletleri’ndeki düşük gelirli bölgelerde yoğunlaşmasının bir nedeni var” dedi.

Howard Center, piyango uygulanan eyaletlerin büyük çoğunluğundaki mağazaların orantısız bir şekilde daha düşük eğitim ve gelir düzeylerine ve daha yüksek yoksulluk oranlarına sahip topluluklarda, daha büyük Siyah ve Hispanik nüfusa sahip topluluklarda yoğunlaştığını tespit etti.

Sadece Alabama, Alaska, Hawaii, Utah ve Nevada piyangodan yoksun. Howard Center, Güney Dakota’da piyango perakendecisi konumları elde edemedi, ancak bunları diğer 44 eyalet ve Washington, DC için aldı.

Merkezin analizi şunları buldu:

• Piyango perakendecilerinin bulunduğu mahallelerde, yoksulluk içinde yaşayan nüfusun yüzdesi, analiz edilen 44 eyalette ve Washington DC’de piyango perakendecilerinin olmadığı mahallelere göre daha yüksektir.
• Siyah nüfus, piyango perakendecilerinin bulunduğu mahallelerde, 35 eyalette ve Washington DC’de piyango perakendecilerinin olmadığı mahallelere göre daha yüksekti.
• Hispanik nüfus, piyango perakendecilerinin bulunduğu mahallelerde, 37 eyalette ve Washington, DC’de piyango perakendecilerinin olmadığı mahallelere göre daha yüksekti.

Standifer’in biletlerini aldığı mağaza, Michigan ortalamasının neredeyse üç katı yoksulluk oranına sahip bir mahallede. Dört piyango perakendecisi var ve 28’i komşu mahallelerde.

Merkezin analizine göre, Michigan’da bir piyango perakendecisi olan mahallelerde, piyango perakendecileri olmayan mahallelerdeki oranın neredeyse iki katı bir medyan yoksulluk oranı var.

Çoğu müşteri yerel

Bir endüstri grubu olan Kuzey Amerika Eyalet ve İl Piyangoları Birliği, web sitesinde, mağazaların yoğunlaştığı yerleri incelemenin yanıltıcı olduğunu, çünkü insanların “piyango biletlerini her zaman yaşadıkları mahallelerden satın almadıklarını” söylüyor.

Bu doğru. Ancak Howard Center’ın piyango perakendecilerinin müşterilerini incelemek için cep telefonu konum verilerinin türünün ilk örneği analizi, bunların çoğunlukla yerel olduğunu gösteriyor.

Merkez, ABD işletmelerinde mağaza yaya trafiği hakkında bilgi toplayan bir konum istihbarat şirketi olan SafeGraph’ın mobil konum verilerini kullandı. Toplu SafeGraph verileri, bir mağazanın müşterilerinin yaşadığı mahalleleri ortaya çıkarır.

Warren, Michigan’daki bir Marathon benzin istasyonu – Standifer’in oynadığı Korner Party Store’dan arabayla beş dakika uzaklıkta – 2020’de 725.000 dolardan fazla piyango bileti sattı ve eyalet çapındaki perakendecilerin ilk %20’si arasında yer aldı.

Müşterilerinin üçte ikisinden fazlası, benzin istasyonuyla aynı mahallede veya çevre mahallelerde yaşıyor ve ortalama müşteri mağazanın 1,7 mil yakınında yaşıyor.

ABD’deki tüm piyango perakendecilerinin yaklaşık dörtte üçünde mağaza trafiği modellerini inceleyen Howard Center analizi, ulusal düzeyde benzer modeller buldu. Arizona ve Washington DC dışındaki tüm piyango perakendecilerinin çoğunluğu, çoğunlukla yerel mahallelerden gelen bir müşteri tabanına sahipti.

Marathon benzin istasyonunun ziyaretçileri, Michigan’ın ortalama 57.000 $ olan ortalama gelirinden 16.000 $ daha az hane geliri olan mahallelerden geldi. Analiz ettiği 44 eyaletten 29’unda ve Washington DC’de Howard Center, piyango perakendecilerini ziyaret eden mahallelerin ortalama hane gelirinin eyaletin genel ortalama gelirinden daha düşük olduğu benzer bir ayrım buldu.

Bir Howard Center incelemesi, eyaletlerin perakendecileri mağaza güvenliği, satış hedeflerine ulaşma yeteneği ve mağaza içi reklam gereksinimlerine uygunluk gibi faktörlere göre işe aldığını buldu. İnceleme, devletlerin ırksal veya ekonomik eşitsizliği dikkate aldığına dair hiçbir kanıt bulamadı.

Çok uluslu şirketler kazanç peşinde

Grup olarak oyuncular kaybeder. Ancak tutarlı kazananlar var: piyangoları devletler adına yöneten çok uluslu şirketler, büyük zincirler dahil mağazalar ve reklam ve medya şirketleri.

Oyuncular tarafından kaybedilen 29 milyar doların, bu kuruluşlar – artı süreci denetleyen devlet yöneticileri – dörtte birinden fazlasını alacak: 8 milyar dolar.

Piyango operasyonları endüstrisine, İngiltere merkezli International Game Technology PLC ve Kanada’ya ait Scientific Games Holdings LP olmak üzere iki özel şirket hakimdir.

1980’lerde Scientific Games tarafından devlet düzeyinde lobicilik, piyangonun 1964’te New Hampshire olan bir eyaletten neredeyse her eyalete yayılması için kritik öneme sahipti. Scientific Games, piyango işini Toronto merkezli özel sermaye şirketi Brookfield Business Partners LP’ye yaklaşık 6 milyar dolara sattı. Gelecekteki karlar, 4,5 milyar dolar değerinde olan Brookfield CEO’su Bruce Flatt’e fayda sağlayacak. Forbes.

Mağazalar, bilet satmak ve kazanan biletleri bozdurmak için komisyon alır. Ortalama olarak %6 kazanıyorlar, ancak bir müşteri büyük kazandığında da önemli bonuslar kazanıyorlar. La Fleur’un almanağına göre 2020’de 5 milyar dolar aldılar.

Bakkallar, piyango satışlarının yaklaşık üçte ikisini oluşturuyor. Büyük çok uluslu firmalar, 10.000’den fazla 7-Eleven ve Speedway mağazasına sahip Japon firması Seven & i Holdings de dahil olmak üzere ABD’deki binlerce markete sahip olmaktan kâr ediyor.

Birçok eyalet, özellikle düşük gelirli müşterilere pazarlayan mağazalarda satış yapılmasına izin verir. Howard Center, banka hesabı olmayan düşük gelirli insanlar tarafından yönetilen çek bozdurma mağazalarının 24 eyalette piyango bileti sattığını tespit etti.

Ödüller ödendikten ve piyangoyu yürütmenin maliyeti ödendikten sonra, orijinal 82 milyar doların 21 milyar doları hükümet programlarına harcanmak için kalır. 21 milyar doların en az üçte ikisi eğitim programlarına ayrıldı.

Standifer’in oynadığı Michigan piyangosu, onlarca yıldır eğitim için bir kazanç olarak kendini faturalandırdı. Devletin piyango fon payının büyük çoğunluğu K-12 eğitim fonu için kullanılıyor.

Araştırmalar, devletin eğitim finansman formülünün adaletsiz olduğunu gösteriyor. Michigan, 2021 yılına göre yoksulluğun düşük olduğu bölgelere nasıl kaynak tahsis ettiği konusunda “D” notu aldı. bildiri Eğitim Hukuk Merkezi’nden.

Rapor, 15 eyaleti gerileyen olarak sınıflandırdı; bu da, yoksulluğun yüksek olduğu bölgelerin, yoksul bölgelerine göre öğrenci başına üçte bir daha az aldığı anlamına geliyordu. Bu eyaletlerden altısı – Florida, Illinois, Michigan, Missouri, New Hampshire ve Texas – K-12 eğitim programlarını finanse etmek için fonların en azından bir kısmını kullanan piyangolara sahiptir.

“Seni kaybetmek için tasarlandı”

Bazı eyaletler, üniversite burslarını finanse etmek için piyango geliri kullanır.

Kentucky’de, piyango burs fonunun neredeyse yarısı, öğrencinin genel not ortalamasına ve test puanlarına dayalı olarak para veren Kentucky Eğitimde Mükemmellik Bursunu (KEES) desteklemektedir.

Kentucky lise öğrencilerinin yaklaşık %10’u Siyahtır, ancak 2020 eyalet bursu verilerinin Howard Center analizine göre, KEES liyakate dayalı burs fonunun %5’inden daha azına layık görüldüler. Ortalama Beyaz KEES alıcısı, ortalama Siyah KEES alıcısı için 1.244 $ ile karşılaştırıldığında 1.745 $ ödül aldı.

Aynı eşitsizlik, siyah öğrencilerin fonların yaklaşık %11’ini aldığı eyaletin ihtiyaç temelli burslarında da görülmedi.

Louisville Üniversitesi’nden 21 yaşındaki kıdemli Abby Donahue, kumarın “sizi kaybetmek için tasarlanmış bir sistem” olduğunu söyledi.

Ancak, üniversitenin çok pahalı olduğunu ve öğrencilerin burs için o kadar umutsuz olduklarını ve paranın nereden geldiğini düşünmediklerini de sözlerine ekledi.

Bu arada, Standifer ve onun gibi milyonlarca kişi oynamaya devam ediyor.

___

Howard Center muhabirleri Brandie Bland, Jillian Diamond, Vanessa G. Sanchez ve Lauren Mowry bu hikayeye katkıda bulundu. Boston Üniversitesi’nden Melissa Ellin, Isabel Tehan ve Ethan Biddle da katkıda bulundu.