Başkan Konuşuyor: Birinci Nesil Öğrenciydim. İşte Neler Değişti ve Yapılması Gereken İşler.

Bu, coşkulu alkışlar yaratmaktan asla geri kalmayan bir mezuniyet konuşması standardıdır: “Ailenizde üniversite diploması alan ilk kişiyseniz, lütfen ayağa kalkın.”

Bu sözleri Mayıs ayında, öğrencilerimizin %64’ünün birinci nesil öğrenciler olduğu East Bay, California Eyalet Üniversitesi’nde 16 ayrı yüz yüze mezuniyet töreninde söyledim.

Aynı zamanda birinci nesil bir üniversite mezunu ve iki California Eyalet Üniversite Sistemi kampüsünün mezunu olan bir üniversite başkanı olarak, elbette birinci derecemin bana sağladığı fırsatlar için minnettarım. Aynı zamanda, başlangıç ​​​​sezonu bana, bugünün ilk nesil deneyiminin kendi lisans günlerimden nasıl değişmiş olabileceği ve üniversite liderlerinin bu değişikliklere nasıl tepki vermesi gerektiği konusunda daha derinlemesine düşünme fırsatı veriyor.

Kimlik. 70’lerde bizim için bir isim yoktu. Aslında, 2010 yılına kadar “birinci nesil üniversite öğrencisi” terimini duymadım. Imposter sendromu ve diğer zorluklar, tüm birinci nesil öğrencilerin yanı sıra kadınlar ve beyaz olmayan insanlar için de geçerlidir. Ancak bugün, birinci nesil kimlik daha açık bir şekilde kabul edilmektedir. Bu olumlu bir değişiklik. Geçmişin kalıcı utanç ve gizlilik duyguları, bugünün ilk nesil öğrencileri için bir miktar dağılmış olabilir.

Birinci nesil öğrencilerin özel ihtiyaçlarının daha iyi anlaşılması, bu öğrenciler arasında bir topluluk ve aidiyet duygusu yaratmak için birçok en iyi uygulamaya yol açmıştır. Proaktif akademik danışmanlık ve akran koçluğu iki örnektir. Üniversitemiz ayrıca, birinci nesil öğrenciler için, diğer birinci nesil öğrenciler, personel ve öğretim üyelerinin birinci şahıs anlatımlarını içeren “Yalnız Değilsiniz” başlıklı bir dizi el kitabı yayınlamıştır.

Karşılanabilirlik. Benim zamanımda bölgesel kamu üniversiteleri gerçekten uygun fiyatlıydı. Bir orta sınıf vardı ve aileler öğrencilerini desteklemeye yardım edebilirdi. Öğrenciler, bir sonraki akademik yıl için ödeme yapmaya yetecek kadar kazanmak için yaz boyunca gerçekçi bir şekilde tam zamanlı çalışabilirler. Bugün durum böyle değil. Enflasyona göre ayarlanmış dört yıllık devlet kolejleri için öğrenim masrafları kabaca üç katına çıktı 1980’lerden beri.

Günümüzün birinci nesil öğrencileri, farklı BIPOC geçmişlerinden gelmektedir. Onlar da daha olasıdır düşük gelirli aileler birinci nesil olmayan öğrencilerden daha fazladır. 70’lere kıyasla daha fazla finansal yardım seçeneklerine rağmen, birçok mevcut birinci nesil öğrenci, birden fazla işte çalışma ve aileleri destekleme ihtiyacı ile barınma ve gıda güvencesizliği ile mücadele ederken önemli ölçüde zorluk çekmeye devam ediyor – tüm faktörler kalıcılığı ve derece kazanımını etkileyebilecek.

Temel ihtiyaç desteği, yiyecek kilerleri, cihaz kredileri ve ücretsiz açık eğitim kaynaklarının tümü birinci nesil nüfusa yardımcı olabilir.

Mezuniyet sonrası. Lisans olarak geçirdiğim süre boyunca, kariyer hizmetleri fiziksel bir iş ilanı panosundan ve belki de bir özgeçmiş yazma atölyesinden oluşuyordu. Bu tür hizmetlerin, kolejlerin ve üniversitelerin mezuniyet sonrası kazanç ölçütlerini raporlama ihtiyacı ile birlikte genişlemesi şaşırtıcı değil. Bu eğilimin olumlu bir yan ürünü, mezun olduktan sonra birinci nesil öğrencilerin birinci nesil profesyoneller veya birinci nesil lisansüstü öğrenciler olacağını kabul etmektir. Birçok üniversite, birinci nesil mezunların birinci nesil olmayan akranlarıyla daha geniş profesyonel ilişkilerden veya sosyal sermayeden yoksun olduğunu bilerek kariyer keşif ve destek programlarını ölçeklendiriyor. Mezuniyet sonrası başarıyı ilerletmek için kariyer desteğine ihtiyaç vardır.

Sahtekarlık sendromu. Bazı şeyler değişmedi. Birinci nesil öğrenciler her gün konfor alanlarının dışında çalışırlar. Kafalarından bir dizi soru geçiyor: “Buraya mı aitim? Gerçekten başarılı olabilir miyim? Soru sorma, göze çarpabilirsin.” Birinci nesil öğrenciler, okul ve aile arasında gezinirken kod değiştirmede ustadırlar. Örneğin, okulda zeki görünmeleri gerektiğine inanabilirler, ancak evde çok zeki olmadıklarına inanabilirler. Aile bağlarının vurgulandığı kültürlerden gelen öğrenciler için aile başarısı suçluluğu daha da şiddetlenebilir. Bu derin duygusal deneyimler zaman içinde devam eder – ben bunun canlı kanıtıyım – ve gelişmiş birinci nesil öğrenci hizmetleri sunarak tamamen silinmeyecek. Birinci nesil deneyim için empati ve anlayış, öğrenci başarısının hayati bir parçası olmaya devam edecektir.

Ekonomik hareketlilik. Bu tartışılmazdı ve şudur: lisans derecesi kazanmak bireyler, aileler ve topluluklar için ekonomik hareketlilik ve istikrarın anahtarıdır. Bu adımı ilk gerçekleştiren kişi olmak bile muazzam bir başarı olmaya devam ediyor. bugün daha çok benim günümde olduğundan daha fazla – toplumsal bir iyilik olan bir başarı.

Bilgiye dayalı ekonomimiz, eğitimli bir işgücü talep ediyor. Daha da önemlisi, son iki yılın olayları, toplumumuzun en ayrıcalıklılarının ötesinde, anlamlı ekonomik ve sosyal katılım için adil fırsat ihtiyacını vurguladı. Birinci nesil öğrencileri destekleme konusunda ciddi ve kasıtlı olmak, ekonomik hareketlilik ve sosyal adalet olmak üzere her iki amaca da katkıda bulunabilir.